Yıldım özlemekten seni
Yılmadığı kadar güneşin doğmaktan
Yoruldum göğsünde hasretin
Yorulmadığı kadar düşmekten
Baharın tenine cemrenin
Usandım bilmeden kimseler
Usanmadığı kadar dönmekten dünyanın
Yaklaşsana sevgilim
Durma öyle uzanamadığım gecelerde
Cennet değilim ki kurumasın bahçelerim
Unut tüm sözcükleri
Dinle almadığım nefesi
Sensiz sığınaklarda
Bittim özlemini saklamaktan
Ağrıyor değmediğin gözlerim
Hayalini sessizce taşımaktan
Sen ki, nefesinde bahar
ve güzelsin yarından
Ellerinde sevda
Sinende hasret
Sen ki, gözlerimin feri
Kulaçsız denizlerin ötesi…
Derin bir soluk al
Dolsun genzine
İğde tüten nefesin
Bilmez misin
Ya olmayacak önünde bir yol
Ya da varışı olmadan yürüyeceksin
Piyonlar düştükçe
Değişir hep vezirler
Dingin kal
İzleri sürüyorsun Şah’ın inine
Sen yeniledikçe oyunu
Yenilenmek zamanın lehine
Mutlu şarkılar dinledik
ve ayda yürüdük çıplak ayak
Gökyüzüne tırmandık merdivensiz
Fesleğenli sevdalar toplayarak
Şimdi bu sahile vurmuş yosunlar
Gözlerime değmeyen bu güneş
Bu ıslık, bu martı, bu sabahlar
Niye bu kadar suskun, niye böyle serkeş…
Havai fişekleri sever misin sevgilim
Ben çok severim, bilmezsin
Beni andıran cazibesini
Gökten yağan nur gibi
İmrenenlere saçılan şavkını
Karanlığı yaran albenisini
Sonra nasıl da sönen neşesini
Süzülüp kederin kucağında
Yıldızlara karışan ışığını
Naif gözden kayboluşunu
Anlaşılmasın diye hüznü
Tekrar tekrar ortaya çıkışını
Yine aydınlatışı ayı
Tutkuyla sarmalayışı aşkı
Ben değilim sandığın sevgilim
O mutlu kız ben değilim
Ben değilim coşkusu içinden taşan
Ateşine koştuğun ben değilim
Derinlerde öyle bir yerde ki elemim
Hüznüm benim ebedi mahkumiyetim
Saklanma
Gizlice sevdiğini biliyorum
Tutma nefesini, duyuyorum
Aklındayım, baş ucundayım
Öylece asılı duruyorum
Uzansan da başka aşklara
Dokunamazsın anla
Ellerin üşüyor
Duyumsuyorum
Saklansan da benden öylece
Baktığın aynalardan yansıyorum
Yüzleş kendinle
Gözlerinde yerleşmiş yaşıyorum
Gölgesine varlıklarımızın
Işığı damladı Ay’ın
Vururken yakamozlar sahile
Dünya ucundaydı parmaklarımızın
Yanılsamaydı oysa geceler
Göz alan ışıklı
Yaslandık evrene
Bilemedik, aldandık
Kaybolduk kendi uzağımızda
Yalnızlığımıza sarıldık
Belki de tam şimdi teslim olmalı
Bırakmalı Tanrı’nın avuçlarına çırpınan ruhumu
Ne memleket ne sevda meseleleri
Ne kavga ne hürriyet
Sadece ölümüm olsa sığındığım masumiyet
Uzandığım gökyüzü benim olsa
Öykündüğüm yıldızlarla taçlansam
Toprak üstümü örtmese
Yağmurlarla ıslanmasam
Yaksalar beni
Küllerim denize savrulsa
Kederlerim dağılsa bin bir zerreye
Kimse izlerini bulamasa
Öyle mutlu olsam ki
Sadece sevinçten ibaret olsam
Nefes alabilsem ama
Hüzünleri taşımasam
Ne kimsenin olsam böylece
Ne kuşandıkları ağıtları duysam
Bıraksalar beni gitsem
Hiç yaşamamışçasına hafif
Hiç sevmemişçesine özgür
Bir esintiye kapılsam
Leylaklar sarsa özümü
Ne yük ne elem
Ben sadece şiirlerde özlensem
Bir anda oldu her şey
Apansız tükendi sevmeler
Gülüşler birden bitti
Birden bitti şiirler
Yığıldı ayaklarımın ucuna
Eskimiş sevişmeler
Öylesine çıplaktı ki
Üzerini örtmedi geceler
Nasıl uçtu delice
Taptığım o hayaller
Öylece yılgın şimdi
Soğuk yüzleşmeler
Arama, bitti
O yakıcı, bucaksız
Cazibeli güzellikler
O ses o nefes
O soluksuz özlemler
Bir puslu hatıra çoktan
Güzelliğe övgüler
Yarınlarda var mı bilinmez
Geçmişten sevinçler