Sebepsiz yere mutluyum
Umutluyum yarından nedensiz
Sanki her şey yeniden başlıyor
Kalbim bucaksız bir dehliz
Uzun bir yol var önümde
Kışkırtıcı, engelsiz
Adımlarıma naifçe değen
Yaşanası deneyimlerle döşenmiş
Çakıl taşları göz alıyor
Belli tek tek serpiştirilmiş
Öyle beyaz, öyle ışıklı
İnsanlığın eli değmemiş
Yaşanmaya hazır bir gelecek
Dünya var olamaz bensiz
De ki henüz başlıyor hayat
Ne yaşandığından habersiz
Öyle ki hatta
Asla yanıltmamış insanlar beni
Bir bebeğin alnı gibi ak kalpleri
Herkes tereddütsüz sevilesi
Aralarında yok hain
Aralarında yok erdemsiz
Kucaklamalı, bağrıma basarak
En masum görünenden başlayıp
Dünya biricik güzellikte
Havada leylak kokusu
Barış kapımızda, kaygılar nedensiz
Umut tek gerçeğim
Gerçekçilik mi o da ne
Aptalcasına optimizm tek felsefemiz
Tanrım koru beni
Durumun farkında olmayanlardan
Kendi sığınaklı dünyalarında
Sadece kendileri mutlu diye
Acıları yok sayanlardan
Bu kadar sürrealizm
Şiirlerde bile ağır yük
Ben iyiyim böyle
Kavrayabilmek en seçkin hediye
Gerçekler, umutlardan büyük…