Canım arkadaşım;
Aklın takılmasın vefasız olana, arayıp hatırını sormayana. Bilmez misin onların aslı buydu da, boyadıkları maskeleriydi senin gördüğün. Menfaat ortaklığıdır daima onları bir arada tutan diğerleri ile; seninle ilgili değil ki iyilik yoksunluğunda çırpınmaları… Evriliyorlar, sabırlı ol, hala çok uzağındalar saf insan olma halinin. Nasıl anlatsam sana, öyle büyük bir şans ki yaşadıkların, eşsiz bir deneyim bu içinden geçmekte olduğun. Durma kocaman sevin; bu dersler, senin edinimlerin…
Hoşgörülü ol, benliklerinin küçüklüğüne. Yüceleşmek için daha çok zaman var önlerinde. Henüz bu kadar işte dünyaları; küçük hesaplar ve büyük korkularla geçer hayatları. Kimin yanında görünmeliler, kimin uzağında durmalılar, kimden ne menfaat edinirler, kimden ne çıkar kaybederler, yaptıkları hep parmak hesabı.
Tüm olumsuz bağlarını kopar aydınlığını görmediklerin ile… Tanrı’nın bahşettiği varlıklarının anlamına erememiş, hakiki dostluk bağları kuramamış, kalplerini mühürlemiş vicdan körlüğünün esaretinde yaşayanlar onlar. Bu onların seçimi. Kabul et ve şefkatini sun.
Kendini şifalandır; bağışla, affet ve sev onları. Ruhları ham, tekamülleri uzun. Bırak gitsinler senden uzağa, bu da onların yolculuğu… Göreceksin, iyi gelecek sana da…
Hayat sana fırsatlar armağan ettiği ve içtenliksiz olanı görebilme erdemi eriştirdiği için sevgiyle şükret. Sen çok değerlisin unutma; çağırırsan gelir mucizeler, kapılarını aç ve karşıla. Asla vazgeçme inanmaktan kendine. Hem ben de buradayım bak, sakın artık üzülme…