Böyle değildim eskiden. Çabuk sıkılır oldum artık her şeyden, dikkatim hızlı dağılıyor. İlgimi çekmek zorlaştı. Daha az arıyorum artık daha çok sevdiklerimi. Sanki eskitmek gibi geliyor hayalini sevdiğim yüzleri, o içimin titrediği sesleri. İçinde olduğum kalabalıklar yaş aldıkça daha çok bilir, daha çok ahkam keser oldular ve ben giderek daha az bildikçe açılıyor aramızdaki fark. Onlar anlattıkça ben susuyorum. En bilinenleri en bilinmez gibi anlatıyorlar gözlerimin içine bakarak. Diyorum ki içimden, “Ben seni tanıyorum. Sen o kendini çok beğenensin, sen o az bilip çok öğretensin, sen o kendini en elde edilemez zannedensin. Oysa avuçlarımdasın, tutmak istesem seni…
Anlatma Bana Kendini
